selectief fokken

Ze genieten van keuringswinst, maar een homogeen koppel koeien geeft Frans van Boxmeer en Millo van Schaijk minstens zoveel voldoening.

Om een fokverbod voor dikbilrassen in Nederland te voorkomen, maken de stamboeken van het Belgisch-witblauw- en het verbeterd-roodbontras samen met LTO een plan van aanpak.

Met dertig dieren op tien hectare en een nieuwe passende stal is het bedrijf van Ad en Gerrie van Vught in balans.

Vaarskalveren fokken, die beter zijn dan hun moeder. Dat is de doelstelling van Piemontesefokker Antonie van Gelder. Hij pluist continu de Italiaanse stierenlijsten na.

Evert Hogenes heeft zijn limousinveestapel afgebouwd tot twaalf dieren. Hij blijft een echte fokker, die altijd de beste stier wil. Bij het selecteren let hij vooral op het karakter van zijn dieren.

Het donkerrode vel met witte ledematen en de witte staartpunt zijn karakteristiek voor de ruim 150 Rouge des prés.

Dikbilkoeien, die zonder problemen natuurlijk afkalven. Het gebeurt nog maar zelden, maar het is wel degelijk mogelijk.

Zonder sputteren heeft het fokken van extremen bij de familie Roggen-Schotsmans plaatsgemaakt voor economische fokkerij.

De Franse blonde d’Aquitaine ging er de afgelopen tien jaar wat betreft karkasgewicht en hoogtemaat op vooruit.

Om voldoende inkomen uit zijn vleesvee te halen, melkt Harrie Hutten de verbeterd roodbonten. Hij vindt dat een keizersnede veel melk kost en fokt daarom op natuurlijke geboorten.